In Trust we trust. Wat kost een idealistisch kopje thee?

"Come as you are
Pay as you feel"

Op de Albert Cuyp zit Trust. Een lunchroom met een menukaart zónder prijzen. Die naam "trust" is een afkorting van "to rely upon source totally' leer ik uit dit filmpje van AT5, maar het staat natuurlijk ook gewoon voor vertrouwen. ''Ons doel is vertrouwen uitdragen. Daarvoor moeten we geld totaal loslaten en erop vertrouwen dat we krijgen wat we nodig hebben om dit te runnen'' zegt mede-eigenaar Hugo Leemhuis in de PS van 20 december, van het Parool.

Mensen die iets met gastvrijheid doen, en daarbij uitgaan van liefde en vertrouwen.. daar moeten we even langs, natuurlijk. 
Als je over de Albert Cuyp loopt, vliegen de productprijzen je om de oren. Marktkooplui scanderen ze zowel meerstemmig als in stereo, en zelfs de neon-gele borden, wapperend aan de luifels van de kramen, schreeuwen je geluidloos toe. Niet alleen op de markt, trouwens. Grappig, hoe wij in ons leven de hele dag aan één stuk door belachelijk veel te maken hebben met vastgestelde bedragen voor echt álles; van de Hááámsterenfolder van de Appie tot elke beslissing over een broodje, broek, bank of bromfiets. Overwegen, beoordelen en afdingen jazeker, maar écht zelf de waarde van een product bepalen, dáár zijn we dus helemaal niet aan gewend. Maar dan... halverwege de markt is daar de artistiek beschreven en beschilderde raamgevel van Trust!

Binnen is het uitnodigend warm, aan de muren vrolijk gekleurde tegeltjes en kunst. Het eenvoudige meubilair is in prettige pasteltinten geschilderd. Achterin een gezellig-rommelig-maar-toch-mooi-gestylede open keuken, die ambachtelijk aandoet...

Hulk Smoothies

De menukaart kan ik op de tafeltjes niet vinden. Die blijkt aan de muur te hangen, uitgeschreven op een groot vel heel-erg-gerecycled-uitziend-papier. "From Trust with Love" staat erboven. Vind ik leuk. Ze zijn er sowieso wel van de Shakespeare/Hemingway-quotes en andere blije boodschappen: 

"It is difficult to see the picture if you are inside of the frame" en "Lighthouses don't go running all over an island, looking for boats to save. They just stand there, shining". 

Fijn, vinden wij niet alleen leuk, houden wij van!

Vandaag houd ik het bij een kopje thee, want ik heb vlak voor mijn spontane bezoekje al geluncht. En daar heb ik meteen spijt van als ik de heerlijke salades ("Leaf it be"), soepen ("Peace soup") en taarten ("The Sweet Life") op de kaart zie staan. Ook onder invloed van al je de goede voornemens kun je hier nog prima terecht, want verder hebben ze Spelt Carrot Cakes, Hulk Smoothies en Skinny Buddha Granola.

Oogcontact
In de bediening lopen duidelijk niet de meest ervaren horeca-rotjes rond. En dat is best verfrissend. Geen snelle babbel, maar oprechte vriendelijkheid. Nog niet zo'n rapidomucho snelwandelloopje, maar gelukkig wel een open bik en oogcontact. Opperste concentratie tijdens het koffie maken, en aan het telkens opnieuw keurig schoonmaken van het melkstoompijpje te zien, gok ik dat er wel een Barista-traininkje tegenaan gegooid is, maar zie ik ook de liefde. Om mij heen klinken veel begroetingen; het is duidelijk dat terugkerende gasten herkend worden. Beginners (-Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen-)? Misschien, maar het idee van gastvrijheid hebben ze hier helemaal begrepen.

Winst en aanwinst
Ik vraag me natuurlijk af of dit uit kan. Hoeveel de mensen betalen. Welke uitleg ze daarbij geven. Hoe ze hier de verkochte producten nou eigenlijk in de kassa aanslaan, en of ze pas echt aan het einde van de dag zien wat er binnen is gekomen. Of het winstgevend zal zijn. In de Telegraaf werden de woorden 'gratis lunchroom' gebruikt. "Betalen waar je zin in hebt" las ik ook ergens. Ik weet niet of dat goede omschrijvingen zijn. Het gaat natuurlijk vooral om subjectieve waardebepaling. "Betalen vanuit je hart" vond ik wel een leuke. Klinkt misschien wat abstract, maar tot nu toe lijkt het te werken; het is druk, en ik kan me niet voorstellen dat hier mensen zouden weglopen zonder te betalen.
Bij het afrekenen kom ik er achter, dat het nog best moeilijk is om als consumer zomaar even zélf voor iets de prijs te bepalen. Wat ik neerleg? Vier euro en twintig eurocent. Deels omdat ik daarmee bóven de gemiddelde prijs voor een kopje thee in deze omgeving denk/hoop te zitten, en deels omdat dat is wat ik als muntgeld in mijn portemonnee vind.

Winstgevend of niet, een áánwinst is dit plekje zeker. En ík geloof er wel in. In Trust we trust!

De Facebookpagina is de Website. 

En de omschrijving daarop luidt niet restaurant, maar community.
Trust. Albert Cuypstraat 210, Amsterdam

"Open untill closed".

Gaat dat checken. Al is het maar om hun Wifi-password!