Voordeel van werken in een restaurant: vijf dagen per week wordt er voor mij gekookt. Personeelseten is vroeg, vaak haastig en gezellig tegelijk en natuurlijk eten wat de pot schaft.. Omdat in onze keuken het personeelseten door telkens een andere kok bedacht en gemaakt wordt, is het ook nog eens gevarieerd.
Van de twee avonden per week dat ik voor mijn eigen maaltje moet zorgen, is er één al bijna op voorhand ingevuld met het bestellen van sushi. Gezond, makkelijk, verslavend lekker en gaat op wonderlijke wijze bij mij nooit vervelen. De overgebleven avond wordt meestal besteed aan etentjes buiten de deur. Met vriendinnen in de stad, bij vriendinnen of schoonzus thuis, met vrienden voorafgaand aan een bioscoopbezoekje of romantisch uiteten met Dennis, degene die, als we dan een keer wél thuis koken, hier het meest in de keuken staat.
Heel af en toe heb ik op zo'n vrije avond een kookbui. En waar Dennis koken ziet als een creatieve chaos van ingevingen en reactief vermogen, is dat bij mij een structureel proces van plannen en uitvoeren, van lijstjes en tijdschema's. Van ruim van tevoren uitzoeken en nauwkeurig inkopen. Met het selecteren van een recept als grootste uitdaging: de gerechtjes zelf moeten een hoge applausfactor hebben (anders vind ik er al snel geen zak meer aan) én zonder al teveel keukencapriolen te bereiden zijn (anders vind ik er al snel geen zak meer aan). Meestal zijn het dan ook recepten waar geen keukenmachines, uren van braden, weken of stijven, of erg uitheemse ingrediënten in voorkomen. Ik kook -per ongeluk volgens de laatste trend- doorgaans met de seizoenen mee, en dat komt eigenlijk vooral doordat ik mijn recepten bijna altijd uit de laatste Allerhande pluk.
Maar voor Lieke Sniekers maak ik graag een uitzondering! Af en toe waag ik me aan haar recepturen. Zij heeft een column op Elle Eten, waar ik dol op ben. Ze schrijft leuk, verdiept zich in andere eetculturen, en mikt op -voor mij altijd- aantrekkelijke gerechtjes: niet te zware kost, elegant, en met een redelijke moeilijkheidsgraad.
Deze komt van de site, en ik weet het zeker: dit is 'm, de ware, voor mijn eerstvolgende kookbui!
TOSTADA’S MET CEVICHE (MX)
Februari wordt, ondanks de lage temperaturen, een exotische maand. De komende weken kook ik uitsluitend Mexicaans. Ik begin met een frisse ceviche.
Het is geen gemakkelijk opgave, dat Mexicaanse koken. Dat merkte ik toen ik afgelopen week naïef en vol goede moed op zoek ging naar verse jalapeño’s. Na een volledige middag de markten en toko’s te hebben afgezocht, moest ik genoegen nemen met pepers uit een supermarktpotje.
Mexicaanse ingrediënten zijn maar moeilijk te vinden in Nederland. Jammer, want juist bijvoorbeeld gedroogde en verse pepers zoals chili de ancho en chipotle zijn belangrijk voor de smaak van Mexicaanse klassiekers.
Wat Nederlanders kennen als Mexicaanse eten, is eigenlijkde Nederlandse versie van Tex-Mex. Dat is ontstaan in de grensstaten van Mexico en de VS. Chili con carne, fajita’s, nacho’s en chimichanga’s (gefrituurde burrito’s) zijn Amerikaanse uitvindingen. Klassieke, echt Mexicaanse gerechten zijn bijvoorbeeld kip met mole en pozole, een maaltijdsoep met witte mais en vlees.
Zelf heb ik na de frustrerende speurtocht door Amsterdam een voorraad hete pepers besteld op mexworld.nl. Op de site staat ook dat je binnenkort zaden kunt bestellen om zelf serrano’s en tomatillo’s te kweken: dat ga ik zeker doen. Ben je de gelukkige eigenaar van een pasje van de groothandel, dan moet het daar wel lukken om verse jalapeño’s en Mexicaanse producten te vinden.
CEVICHE
Ceviche wordt in verschillende landen in Zuid-Amerika gegeten. Van oorsprong is het Peruaans, maar Mexico heeft al eeuwenlang zijn eigen variant. In Peru wordt ceviche vaak gegeten met zoete aardappel en mais, in Mexico uit een cocktailglas of op tostada’s.
Je verhit de vis niet bij het bereiden van de ceviche, maar door het zuur in de marinade verandert de structuur van de vis en lijkt hij gaar. In het limoensap wordt de vis wit en stevig. Het zuur doodt bacteriën niet, dus is het erg belangrijk dat je superverse vis gebruikt.
TOSTADA’S MET CEVICHE
lunch • voor 2 personen • ca 30 min bereidingstijd
Voor de ceviche
limoen 4, het sap
perssinaasappel ½, het sap
rode ui ½, fijngehakt
verse rode snapper-, zeebaars-, of heilbotfilet 250 g, zonder huid, in blokjes van 1 cm
jalapeño (uit pot) 1 el, fijngehakt
koriander een klein bosje, gehakt
Voor de tostada’s
kleine maistortilla’s 4
zonnebloemolie 1 fles
Voor erbij
tomaat 1, in blokjes
rode ui ¼, fijngehakt
koriander 1 el, gehakt
jalapeno (uit pot) ½ el), fijngehakt
avocado 1, in blokjes
limoen 2, het sap
Extra: braadpan
BEREIDING
Meng de ingrediënten voor het bijgerecht en zet aan de kant. Meng limoen- en sinaasappelsap met ½ tl zout in een kom. Doe er de visblokjes, ui en jalapeño bij en meng. Laat minimaal een kwartier marineren. Verhit in de tussentijd de zonnebloemolie in de braadpan. Gooi om de temperatuur van het vet te controleren een stukje brood in de pan. Als het vet gaat bruisen en het brood snel bruin is, is het heet genoeg. Frituur een voor een de maistortilla’s totdat ze knapperig en bruin zijn en leg op een bord met keukenpapier. Bestrooi met zout. Verdeel de ceviche over de tostada’s en bestrooi met de gehakte koriander. Serveer met het avocadomengsel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten