Stevige wijnen onder donkere wolken...

Over een krachtig mini-AOPeetje...

In de -letterlijke en figuurlijke- schaduw van de Bordeaux-streek, liggen in de Dordogne rond de stad Bergerac 13 kleine, relatief onbekende AOP's. Pécharmant is er daar één van. Hoewel er -zoals zo vaak- verschillende etymologische theorieën over het ontstaan van de naam zijn, lijkt het er op dat het woord Pécharmant een verbastering is van 'pech charmant' ofwel ‘charmante heuveltop’. De appellation bestaat sinds 1946 en beslaat zo'n 400 hectares. Ze maken hier gebruik van dezelfde blauwe druivenrassen en technieken als in de naastgelegen machtige Bordeaux, en daarom wordt deze kleine appellation ook wel eens aangeduid als de Saint-Emilion van de Bergeracstreek. Stevige rode wijnen, met bewaarpotentieel. Door de droogte in dit gebied hebben de wijnen vaak een mooi geconcentreerd karakter. 

Wij bezochten in september Château de Tiregand. En van die droogte was trouwens al dagen níets te merken. De wijngaarden van dit prachtige Château, liggen op de heuvels ten noordoosten van Bergerac. Op het moment dat wij komen aankarren, doen zij zich tegoed aan wat laatste stralen zonlicht die moedig stand proberen te houden tegen de naderende wolkenpartijen.

"It is said to have been founded in the 13th century by a natural son of England’s King Edward III named Edward Tyrgan. The Château de Tiregand, listed in the official supplement of France’s Historic Buildings, now belongs to the heirs of the Countess François de St Exupéry."
We hebben een afspraak met meneer François-Xavier de Saint Exupéry -inderdaad- een nazaat van...

Het is meteen duidelijk dat dit geen standaard rondleidinkje gaat worden, want na een warm welkom, mogen wij mee in zijn auto, voor een rit door de wijngaarden. Hij vertelt ondertussen. Over de druiven: 54% van de aanplant is hier Merlot, 23% Cabernet Sauvignon, 18% Cabernet Franc en 5% Malbec. Over de winter van 1956, waarin de vorst de de gehele oogst vernietigde. Over de hellingspercentages binnen het gebied en over hoe rond deze tijd meerdere keren per dag de rijpheid van de verschillende rassen bekeken wordt, om het juiste plukmoment te bepalen.

We stappen uit. Boven onze hoofden vormen de wolken zich zoals de wijnen hier; zwaar en donker. We wroeten in de vochtige grond. De bodem bestaat hier uit een kiezelzandlaag op een ondergrond van keitjes. De helling naar Pécharmant toe verandert geleidelijk in zand en kiezel uit de Périgord, met midden daarin de fameuze laag "tran"; een ijzerhoudende kleilaag die aanzienlijk bijdraagt aan de karakteristieke generositeit, structuur en bewaarmogelijkheden van de wijn. Ik doe wat ik bij elk bezoek aan een wijngaard doe: ik pik een steentje onder een druivenstok vandaan en neem die als terroir-souvenir mee. 

Het begint te regenen. Meneer de St Exupéry is er blij mee, het is in de weken hiervoor té lang droog geweest. Wij mogen de kelders in, én we gaan proeven. De drie glazen die gepland stonden, worden er negen, tien, elf, twaalf. Er komen nieuwe flessen, karaffen, nieuwe jaren, andere samenstellingen van de druivenrassen. We proeven en praten, onze gastheer vertelt zó vol passie dat het me ontroert. 

"Souplesse et rondeur pour le merlot, corps et bouquet pour le cabernet-franc, fruité et arôme pour le cabernet-sauvignon, et touche veloutée pour le malbec."

Bessenfruit in het 'nu'
Mijn proefnotities voor later worden overstemd door het heerlijke nu en eindigen in slordig door elkaar lopende krabbels. Iets met 35 hectare tellende wijngaarden, stokken met een gemiddelde leeftijd van 21 jaar. Van dieprood tot paars, pruim, overrijpe kers en veel bessenfruit. Van houtopvoeding tussen 12 en 18 maanden en malolactische gisting op vat. Van bittere chocolade, mint, peper en koriander tot minerale tonen en stevige tannines. Overzichtelijke informatie voor een later blog is het eigenlijk al lang niet meer, maar de beleving telt nu zwaarder. 

Adieu! 
De ochtend is in de namiddag overgegaan en het afscheid gaat gepaard met een wolkbreuk. Met een aantal flessen in de achterbak, een steentje in de jaszak en zwartpurper-gekleurde lippen verlaten wij met zwiepende ruitenwissers het Château en haar wijngaarden. De buien kunnen ons -voor deze keer- even niet deren. Terwijl het onweer losbarst, zijn wij vol van dankbaarheid. 

Au revoir!

Wat eten we vandaag?

Over personeelseten en marktshoppen.

Ik eet vijf dagen per week op mijn werk

Dat klinkt heel luxe, en dat is het natuurlijk ook wel... maar ik doe dat nu al zo lang dat ik er aan gewend ben geraakt. Lange tafels, geen afwas en je maaltje bereid door professionals. Ik mag zeker niet klagen. Maar voor diegenen die denken dat ik elke avond aan de scheermessen met vinaigrette van basilicum, granité van pomelo en garnalencocktail met granny smith-ijs zit; personeelseten houdt vooral in; vroeg eten, kort tafelen, even op je telefoon kijken hoe het met de rest van de wereld gaat en -ja: eten wat de pot schaft. Voordeel: ik hoef nooit na te denken over de vraag 'wat eten we vandaag?' Nadeel: ik kan nooit eens lekker nadenken over de vraag 'wat eten we vandaag?'.
Zo weinig zelf hoeven koken betekent ook dat ik weinig voedselvoorraden in huis aanleg. Ik doe wel wat boodschappen voor het ontbijt, -of mijn midnight-snack-, maar ik hoef er helaas zelden écht op uit om ingrediënten in te slaan voor een diner bij mij thuis. Voor dat bakje Alpro hoef je natuurlijk niet 'op pad'. Ik doe mijn boodschappen dus gewoon... bij Albert Heijn.
Nooit naar de speciaalzaak, nooit naar de traiteur en zelfs nooit naar de markt; als je geen tijd hebt om het thuis op te eten, is uitgebreid 'culishoppen' gewoon hartstikke zonde.

Maar op zondag kan ik thuis eten.
De Albert Heijns in Amsterdam zijn dan weliswaar massaal open, maar de markt? Die is altijd door de week. Behalve die ene... juist; The Sunday Market. Een markt die elke eerste zondag van de maand op het Westergasterrein in Amsterdam plaats vindt. Niet te groots opgezet, en met alleen maar stands die handgemaakte producten verkopen; zowel food als nonfood. Jong, oud, geitenwollensokken, yuppen, brak, fris, kinderwagens, studenten en hipsters. Het levert een vriendelijk, toegankelijk en creatief sfeertje op.

De zon scheen, dus de markt stond meteen 1-0 voor.
De spullenkraampjes hebben van die felgekleurde gestreeptje dakjes en bieden gevarieerde -zelfgemaakte, zelfontworpen of zelf geïmporteerde- koopwaar. Ladingen sieraden en gehaakte omslagdoeken, die voor mij eigenlijk een iets te hoog knutselgehalte hebben, maar ook hippe waterflesjes die beter voor het milieu zijn; de Aqua-licious, regenhoeden die zichzelf TopDops noemen en fijne leren tassen van Moon, die heerlijk naar de zadelkamer van de manege van vroeger ruiken.
Het meest gelukkig werd ik van de stands met tweedehands lampenkappen, serviesjes, kasteelglazen en graaibakken met -oh jeugdsentiment!- van die sleutelhangers met -ah toepasselijk!-miniatuurboodschappen. Kleine verkleurde plastic flesjes oranjebitter, verweerde chocoladereepjes, minipotjes pindakaas en versleten tubetjes tandpasta aan ijzeren ringen. Ik had graag een bod gedaan op de schaal met gehele inhoud, ware het niet dat ik dat twintig jaar geleden op een rommelmarkt al eens gedaan had, en nu echt niet meer weet waar mijn verzameling van toen gebleven is.
Herinnerd worden aan de herinnering was genoeg. 2-0 voor de Sunday Market.
Bovendien; ik was hier voor de échte voedingsmiddelen.

Cupcakes en empanadas.
Door naar het eetgedeelte, dus. Niet zomaar wat groenten en fruit. Wat een keuze! We besloten de koffie en thee te skippen en begonnen maar meteen met een glas Hongaarse Bubbels. Waarom? Omdat dat voorhanden was. En dat voor 2 euro. Grappig. De Sunday Market is ongewoon in haar aanbod, en biedt een platform voor leuke en bijzondere foodconcepten. Van cupcakes tot empanadas. Je kunt er echt de hele middag door je hapjes bij elkaar scharrelen.
We proefden en proefden. Kaasjes, worst, Pinxto's, oesters. Smikkelden en smulden. Van de Vegetarische Pita Gyros van Vleesch noch Visch. We zagen een Crepes-Mobiel, Hummus Hoek en Waffels op Wielen.We dronken Bionade op een bankje.

Namen we ook nog wat mee dan?
Ja natuurlijk. Dat was het hele idee: boodschappen voor s' avonds. Wat wij vandaag eten? Homemade Pies van Pieman.nl. Drie voor een tientje, -want altijd ronde prijzen; ook zo leuk aan shoppen op de markt. Steak Pie; met rundvlees, champignons en rode wijn. Lambs Pie; met lamsgehakt en aubergine. En een vegavariant; met Griekse fetakaas en gesmoorde spinazie. Missie volbracht.

Ik verheug me nu al op de volgende keer dat ik moet inslaan voor het eten 's avonds. Wij komen terug.

Wat: The Sunday Market
Waar: Westergasterrein, Amsterdam
Wanneer: elke eerste zondag van de maand, tussen 12 en 18 uur.