maandag 26 augustus 2013

Vandaag doen we alsof het 16 April is.

Zweven is leven.
Een recentelijk door mij uitgevoerd onderzoek heeft uitgewezen: een hele middag en avond Parade gaat zelden voorbij zonder een behoorlijke hoeveelheid wijn.
Het regende zonnestralen, we zaten uren aan de picknicktafels, draaiden in de zweefmolen, zongen vals mee in de Silent Disco en dronken wit, teveel wit. Met alle gevolgen van dien.

Geen beter moment voor een dagje in slowmotion met wat anti-kater-food.

Eggs Benedictdag
Een brunchgerecht met net zóveel verschillende herkomstverhalen eróver, als variaties erván.
De meest voorkomende -en mijn favoriete- versie over het ontstaan van de Eggs Benedict gaat over effectenmakelaar Lemuel Benedict die op 16 april 1894 in het New Yorkse Waldorf Hotel met een enorme kater in de ontbijtzaal zit en niet weet wat hij van de kaart moet kiezen. Hij bestelt een gerecht waarin al zijn favoriete ingrediënten voorkomen: eieren, bacon, beboterde toast en Hollandaise saus. Oscar Tschirsky, de toenmalige en beroemde Maître d’Hôtel vond dit zo'n geweldige combinatie dat hij dit gerecht op de menukaart van het Waldorf Hotel zette. Hij verving wel de toast door muffins. Eggs Benedict zijn geboren en 16 april is in vele landen nog steeds bekend als Eggs Benedictdag. Vandaag voelt een beetje als 16 April.

"Meer dan honderd jaar later is er nog steeds geen uitsluitsel over wie nu eigenlijk de uitvinder is. Talrijke boeken zijn al over deze controverse geschreven en ook de New York Times heeft een paar jaar terug nog eens een reeks artikelen gewijd aan de oorsprong van dit klassieke ontbijt- of brunchgerecht. Het mysterie is diep geworteld in het toenmalige glamoureuze fin de siècle leven in New York."

Volgens Wikipedia zijn er inmiddels zo'n twintig variaties. Ham, spinazie of zalm in plaats van de bacon, kaassaus of Bordelaisesaus in plaats van hollandaisesaus, artisjok of Portobello in plaats van de muffin, en toevoegingen van tomaat, avocado, krab, truffel of kaviaar.. keuze genoeg.

Over keuzes gesproken.. Avontuurlijk zijn, ze zelf maken of decadent en lui tegelijk zijn en ze ergens gaan eten? Tot nu toe heb ik ze nog nooit zelf gemaakt, en ik weet dat ze op een paar plekken in Amsterdam op de menukaart staan. George WPA, Herengracht en Greenwoods. Maar dat betekent:  de deur uit, en dat stond niet in de planning vandaag. De keuken in, dan maar.

Brak Sausleekje
Vandaag ga ik voor Eggs Royal, ook wel Atlantic genoemd; met gerookte zalm. Op toast. En omdat ik natuurlijk al besloten heb mijn kater niet met ontgiftende thee, sap, fruit en noten te bestrijden, smeer ik lekker nog wat mayonaise op de toast. Eitje pocheren gaat me inmiddels wel lukken, de Hollandaise wordt deze morgen de grootste uitdaging. Honderden recepten en handleidingen online. Voor een sausleekje als ik zijn deze stap-voor-stap instructies een uitkomst. Eierdooiers scheiden, schiften tegengaan, au bain marie technieken... Ik vergeet dat ik nog in pyama ben, en voel me een hele échte kok. In gedachten zet ik mijn koksmuts erbij op.


Het is vol, romig, stevig. Precies wat ik nodig had.
Mijn keukentje is ondertussen veranderd in een slagveld. Pannen, drippende garde, uitgeknepen citroen, kommen, eierschaaltjes... Volgende keer toch weer buiten de deur. Maar het was het waard, en dat opruimen.... Dat komt straks wel. Of morgen. Want afwassen op Eggs Benedictdag, dat hoort vast niet. 

maandag 19 augustus 2013

Lekker vaag; mondvermaakjes uit de armoedzaaierskeuken.

Getalenteerden musiceren, dragen voor, doen hun ding.
Gefortuneerden betalen. Armen krijgen.

Allen gezeten aan één tafel. Ons even rijk wanend.

Küche der Armen
Via een online tip van voormalig collega, topchef en columnist Joris Bijdendijk ving ik iets op over Küche Der Armen. Een tijdelijk restaurant, waar kok en beeldend kunstenaar Sjim Hendrix met armoedzaaiers-ingrediënten zijn culinaire 'ding' zou doen.

Voedselidealist
Ik had -in alle bloggende eerlijkheid- echt nog nóóit van Sjim Hendrix gehoord, en toen ik naar informatie over hem zocht, kwam ik erachter dat hij opgeleid is door Michelinsterrenchef Dick Soek. Daar leerde hij dat alles, dat niet rechtstreeks uit de natuur komt, rommel is. Pas later, als arme student aan de Rietveld Academie, is Hendrix zich in het fenomeen van vies en goedkoop eten gaan verdiepen.
Maar het waren vooral de stukken waarin hij geciteerd werd, die mij nieuwsgierig maakten:

'Er bestaat een compleet vals begrip van wat luxe of lekker is. Iedereen stopt de hele dag gerookte zalm in zijn mik, terwijl die naar antibiotica en modder smaakt. Maar dat weet niemand, omdat ze de smaak van wilde vis niet kennen".

Ik eet zo'n beetje dagelijks gerookte zalm. Reserveren dus maar!

Reserveren = doneren.
De mobiele website doet het niet. "Omdat ze liever hebben dat je onderweg om je heen kijkt". Grappig. Thuis blijkt dat de site leuke tekstjes en weinig duidelijkheid biedt. Het prikkelt: "KLUB KDA serveert decadentie uit de armoedzaaiers keuken. Wisselende menu's voor een vaste minimumprijs.Wilt U komen eten? Een plekje reserveren aan tafel? Weten waar de KLUB zich bevindt?" Ja ja ja, natuurlijk! Spannend. Er blijkt eerst gedoneerd te moeten worden. Ik hoor graag bij clubjes, bij teams, jeej, fijn, gezellig, word ik blij van. Dus kom maar op. Je kunt kiezen uit bedragen tussen de 5 en 2500 euro. Hallo zeg! Ik besluit: 5 euro, omdat cluppies leuk zijn, maar onbekende cluppies... eerst even zien.
Een paar minuten later ontvang ik de bevestiging van mijn reservering. Tijdens het gehele avontuur is het natuurlijk geen seconde bij me opgekomen dat dit pop-up restaurantje ook weleens níet in Amsterdam zou kunnen zijn. "Schat, we moeten naar Den Haag!".


Lekker vaag
Zo belandde ik gisteravond, ergens in Den Haag, letterlijk in de gemeentelijke bosjes langs de weg, met mijn hoge hakken in de modder en een glas cider in mijn hand, hop, midden in de surrealistische realiteit van Sjim Hendrix. Een besloten tuinfeestje, een setting van buiten dineren, op hooibalen gezeten, aan een lange tafel, gezamenlijk met onbekenden. Doe ík in elk geval niet iedere dag.
Ook ik zal de vaagheid rondom dit half culinaire, half culturele en half illegale initiatief hier niet al bloggend gaan opheffen, maar oh, what a night!
Een avond vol verwondering en bewondering. Winkelwagentjes met video-apparatuur, een onthoofde maar kleurrijke tafelgenoot, openluchttoiletten, videobeelden van paddenstoelenplukkerij en een wasmachinetrommel op velgen als vuurkorf. Volgt u het nog? En heerlijk eten. Mondvermaakjes, noemt Sjim dat. Groffe oesters, wilde kokkels, spekbokking, moerasspirea, duindoorn, koolzaadolie, diklipharder, verveine, tweedekeustomaat, engelwortel, rucolabloem, zuring, boleten, biet, bramen, honingsorbet, venkelroomijs en rozenstroop.
Sjim Hendrix kookt goed, en zonder poespas. De ingrediënten spelen hier de hoofdrol, de smaken zijn mooi op elkaar afgestemd. Aardsheid, zuren, romigheid, bitters, het komt -elke gang weer- weer helemaal goed. Sjim vertelt dat de zoektocht naar zijn 'spullen' de meeste tijd kost. Hij zoekt, plukt, scharrelt en raapt, haalt zijn koopjes bij de boeren. En wij smullen.

Nijhoffgedicht
De maan hult ons in een sprookjesachtig licht, zo tussen het groen. Ik schop mijn pumps uit. Er wordt verteld, gevraagd, uitgelegd en gediscussieerd. Over de liefde, natuurlijk, maar ook over geluk, over een ongeluk, over rust, onrust, bambi, citeren, promoveren, melodie, stenen likken, vacuümkoken en spreeuwen afschieten. Er wordt voorgedragen: Jean Anthelme Brillat-Savarin, en gezongen: Michel Fugain. Menig Youtubefilmpje gedeeld. Gegiecheld en een traantje gelaten. Er worden glazen tegen elkaar geklonken. Ik waan mij in een gedicht van Nijhoff!

Wij, aan 't dessert, eenzelvige rebellen,
Ontveinzen 't in ons mijmerend gedicht,
Om niet, nu 't uur eind'lijk naar weemoed zwicht,
Elkanders kort geluk teleur te stellen.

We drinken samen, ongefilterd, sulfietvrij, biodynamisch. Ook weer minimaal gemanipuleerd. En aan het einde van de avond... nou, nog ééntje dan! Want straks moeten we afscheid nemen, gaan we de straat op en kunnen we morgenochtend misschien niet meer geloven dat deze avond werkelijkheid was.

Vanmorgen: het stro lijkt nog steeds in mijn bovenbenen te prikken, mijn nieuwe jurkje ruikt naar gestoomde kokkels en mijn voeten zijn, ook na het douchen, nog steeds zwart van de aarde. Mijn parelketting is gisteravond geknapt. De kralen van (nep)decadentie zwerven door mijn handtas.

Sjim is gefascineerd door het spel tussen armoede en decadentie. 'Want arm is ook degene die veel geld heeft en niet weet wat hij ermee aan moet"

En wij..? Wij zijn weer een ervaring rijker.