Nieuwe vrienden, lekker lezen.

Boeken zijn je vrienden, dat zei mijn vader altijd. En ik ben dól op mijn vrienden.

Stapeltje
Op mijn vensterbank, die dienst doet als nachtkastje, ligt altijd wel een zichzelf verversend stapeltje van exemplaren waar ik tegelijkertijd 'in bezig ben'.
Uit? Dan gaat ie in de Billy's.
Nog niet aan begonnen? Dan heb ik mezelf het genot van deze nieuwe vriendschap waarschijnlijk beloofd voor een komend weekendje weg.
Omgebogen paperback? Ik herlees ook veel. Klinkt eentonig, maar relaties met vrienden moet je onderhouden, en ik kan het niet laten om bijvoorbeeld één keer per jaar mijn mishandelde exemplaar van De Vriendschap weer te openen.
En de samenstelling? Ik heb met mezelf de vreselijk strenge afspraak gemaakt dat het groepje vriendjes altijd een gemêleerd gezelschap moet blijven: niet alléén maar Jean Pierre Rawie, niet alléén maar Simone van der Vlucht, niet alléén maar wijn- en kookboeken, niet alléén maar denk-je-sterk-titels en zeker niet alléén maar Connie Palmen.

Op dit moment bestaat het stapeltje uit: 'Joop van den Ende/ De Biografie', 'Contemporary Cooking' van Francois Geurds, 'Spoedcursus Verlichting' van Tijn Touber en 'Tonio' van A.F,T van der Heijden. 'De Wijngek' van Hans Melissen is sinds gisteren uitgelezen teruggeplaatst in de kast. En dat betekent -hoera hoera-: er mag weer een wijnvriendje bij!

Vriendschapsverzoek
Olaf Tempelman maakte mij al een tijdje geleden enthousiast door er een motiverende column voor de Volkskrant over te schrijven: 

"'Het gerecht stuwt de vin jaune naar grote hoogten. Na het doorslikken trekt een parade van sensaties voorbij die oneindig lijkt te duren. Ik heb zelden een wijn-spijscombinatie geproefd die zo effectief was. Als ik mijn ogen weer opendoe - voor mijn gevoel is er een halfuur verstreken - kijkt Madelijn me lachend aan.' 

Dit is niet de ontknoping van het boek. We zitten hier pas op pagina 25."

Sindsdien vele malen vol verlangen mee in mijn handen gestaan. Maar elke keer gooide de strenge selectieprocedure voor het clubje van vensterbankvriendjes roet in het eten. Geen ruimte in de wijnsectie. Nú wel, en omdat je met vriendschappen natuurlijk niet lichtvaardig hoort om te gaan, zojuist maar meteen mijn nieuwste aanwinst besteld.

Het is "De Merkwaardige Psychologie van een Wijndrinker" geworden. Geschreven door Hoogleraar Psychologie Ap Dijksterhuis

.
Bol.com fungeert in dit geval als een soort Facebook. En hier valt over mijn nieuwe BFF alvast te lezen:

"De merkwaardige psychologie van een wijndrinker is een boek over wijn, over Frankrijk, maar vooral over de psychologie van een passie of hobby die (bij vlagen) uit de hand dreigt te lopen. Het boek houdt iedereen met een passie een psychologische (lach)spiegel voor. Hoe genieten we? Hoe werkt bewondering? Hoe belangrijk is voorpret? Wat tekent het fanatisme van een echte hobby? Wat gebeurt er met ons als we iets heel erg missen? Hoe reduceren we onze schuldgevoelens als we weer eens een volstrekt onverantwoorde uitgave hebben gedaan? Met veel vaart, humor en zelfspot beschrijft Ap Dijksterhuis zijn met wijn doordrenkte reizen, waarbij hij regelmatig psychologische verdieping zoekt. Het frivole boek kan zowel gelezen worden op een donkere novemberavond als op een zonnig Zuid-Europees terras. Maar het is wel aan te raden er een goed glas wijn bij te drinken."

Geen probleem. Gaan we doen. Op de vriendschap!

Een potje knikkeren met Chenin Blanc

Iets met meedoen is belangrijker dan winnen, ofzo...

Fuck dolfijnentrainer. Ik heb echt de leukste baan ter wereld! En één van de grote voordelen van het werken met wijn is toch wel dat je -goddank- nooit uitgeleerd bent.

"Education isn't something you can finish" -Isaac Asimov
Om te groeien als professional, moet je jezelf blijven uitdagen. Dus ik me opgeven voor de WOSA Sommelier World Cup. Mijn kansen zijn nihil; ik bevind mij in werkelijk belachelijk goed gezelschap van de jonge en gemotiveerde wijn-nerds van deze tijd, met de stof uit hun vinologenopleiding nog knisperend vers in het frisse goedgetrainde geheugen.
Het gaat in mijn geval dus niet om de knikkers, maar om het spel. Voor mij, -als eeuwige laatbloeier-, zijn deze wedstrijden vooral een hele goede motivatie om mezelf te blijven ontwikkelen, te blijven studeren, te blijven doorleren. Mezelf figuurlijk onderdompelen in wijn is hard werken en genieten tegelijk, en die persoonlijke en professionele groei is dan ook eigenlijk gewoon al meteen dikke winst. Hop, in the pocket. Dus toch knikkers.

Caepse druyven
Het thema van deze wedstrijd is Zuid-Afrika. Liefhebber was ik al. Kenner ben ik aan het worden. Rijtjes stampen van Regio's, Districts, Wards en Estates. Mijn historische kennis opfrissen: de VOC, Simon van der Stel, Hugenoten en apartheidspolitiek. Én leuk; Zuid-Afrika is het enige land dat het begin van de wijnbouw zo nauwkeurig kan aanduiden. Want op 2 februari 1659 schreef Jan van Riebeeck in zijn dagboek:

"Heeden is Gode lof van de Caepse druyven d'eerste mael wijn gepaerst".

Zuid-Afrika is het land van de microklimaten. Microklimaten, die, -dankzij de beschutting door bergketens, de koude Golfstroom die vanaf de Zuidpool langs de westkust trekt, het kruisen van de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan, de gevarieerde steenformaties van kiezel, zandsteen, graniet, grind, leem en kalk en dankzij de ligging van hellingen en valleien-, voor verschillende druivenrassen elke keer optimale resultaten kunnen leveren. En Zuid-Afrika is het land van de mooie woorden: Steen voor Chenin Blanc natuurlijk, maar ook Papegaaiberg, Bottelary, Agterkliphoogte, Piekenierskloof, Klapmuts, Doornkraal en Hanepoot Riesling. Zuid-Afrika en ik; het was liefde op het eerste gezicht.

Ik maar roepen dat ik niet meedoe om te winnen, maar hoe meer ik leer, beleef en proef, hoe meer ik uiteindelijk nog maar één ding wil: naar Zuid-Afrika! En laat dat nou net de prijs van deze wedstrijd zijn..

De lijdensweg van het blindproeven

Bij braaf studeren hoort ook de voorbereiding op het onderdeel blindproeven. Moeilijk, dus ik troost me maar met wat Harold Hamersma ooit over blindproeven schreef:

"De Engelsman Harry Waugh, wijnhandelaar, docent en voormalig directeur van het beroemde Château Latour werd ooit gevraagd: ‘When was the last time you mistook a Bordeaux for a Burgundy?’ Waarop Waugh antwoordde: ‘Not since lunch.’

Er zit niets anders op dan oefenen, oefenen en oefenen. Dus na een middagje in de zon aantekeningen makend aan de paperassen gezeten te hebben, is het tijd voor een nieuw glas. Vriendin Wendy levert mij flesjes in aluminiumfolie.

Hmmm, vol exotisch fruit, mango, witte perzik, honing, rins. Redelijke zuurbalans, niet superjong? Wel behoorlijk alcoholisch. Korte finish; eerst mooi sappig, daarna vettig, beetje weeiig mondgevoel. Chenin Blanc, definately. Maar waar komt dat alcoholische bittertje vandaan? Toch een blend? Of misschien wel een 2010 met z'n hete, droge zomer? En waar zijn mijn meerkeuze-antwoorden?

Vriendlief onthult de wijn; Chenin Blanc. Oude Kaap, Reserve Collection. Veel te moeilijk gedacht, met m'n blend. Het was eigenlijk een makkie, vandaag.

Maar ook makkies spoelen we in Huize Hofkamp niet door de gootsteen. Dus wordt er op dit moment een pastasalade in elkaar geknutseld, met gerookte kip, feta en mango. Gaat ie prima bij; tijd om de studieboeken aan de kant te schuiven.

Genoeg geknikkerd, vandaag.